De mal van de hand is één grote driedimensionale puzzel van ongeveer 80 ‘koeken’ uitgehard furaanzand.
Alle ‘koeken’ zijn lossende delen, dat wil zeggen dat ze van het model afgehaald kunnen worden zonder dat ze beschadigen. Dat is precies wat er moet gebeuren. Alle delen worden van het model gehaald en het wasmodel van de hand wordt verwijderd.
Alle 80 delen worden als een puzzel weer in elkaar gezet. In de holle ruime, waar dus eerst de hand zat, wordt ook furaanzand gestort, dat uithard. Als alle delen dan weer worden weggehaald staat er een hand van furaanzand. Van deze hand wordt over het gehele oppervlak 8 mm afgehaald. Dit is nu de kern van het beeld. Rond deze kern worden alle delen weer opgebouwd. Om het geheel worden stalen kasten geplaatst en de ruimte tussen de kasten en de grote puzzel wordt eveneens met furaanzand opgevuld. Dan wordt het geheel omgedraaid en worden er aangieten van zand aan gemodelleerd. In het zand is ook een heel stelsel van ontluchtingen aangebracht om te zorgen dat het brons overal kan komen en er geen ophopingen van gas ontstaan. Wanneer de brons in deze mal wordt gegoten stroomt dus de 8 mm die van de hand in zand is afgeschrapt vol met brons. Zo ontstaat een hol gietsel. Kort door de bocht is dit het proces.
In twee smeltovens wordt vervolgens de brons gesmolten en over gegoten in een twee gietpannen, waar vanuit de brons (1150 º C) in de vorm wordt gegoten. Het gietsel moet dan een dag of twee afkoelen voor alle zand weggehaald kan worden. Dan wordt het gietsel zichtbaar. De randen die op de brons zitten zijn de naden tussen de ‘koeken’ die gedeeltelijk met brons zijn vol gelopen.
De precisie en het vakmanschap waarmee de afgelopen weken op de gieterij is gewerkt vond ik indrukwekkend.
Nu begint de afwerking. Een paar weken slijpen en schuren met grote toewijding en doorzettingsvermogen.