In 2009 heeft de provincie Flevoland aan de Gemeente Almere een cadeau gegeven tergelegenheid van het feit dat Almere 25 jaar geleden een eigen gemeentelijk bestuur kreeg. Het cadeau bestaat uit een budget bestemd voor de realisatie van een kunstwerk. Het kunstwerk zal komen te staan aan de Wandellaan, bij het Weerwater.
Vanaf eind september tot de onthulling van het beeld in juni 2012 is ’the making off’ van dit beeld van week tot week te volgen op deze site.
Motivatie kunstwerk ‘Voortvarend’ voor de Wandellaan.
Hoewel ik met dit ontwerp geheel tegemoet kom aan de geformuleerde eisen voor deze opdracht heb ik tegelijkertijd een beeld willen maken dat ruimte biedt aan vrije gedachtes en poëtische gevoelens oproept.
De locatie voor het beeld is van grote invloed geweest op de vormgeving. De Wandellaan met zijn zichtlijn vanaf het stadhuis naar het Weerwater heeft een enorme dynamiek. Maar juist deze plek, zo vlak voor het water, heeft iets stils. Niet voor niets zitten er altijd verliefde stelletjes. Zo het beeld. Een verstilde beweging met een dynamische uitstraling.
Zoals het beeld, bijna als vanzelf, z’n vorm heeft gevonden was er voor dit ontwerp geen andere materiaalkeuze mogelijk dan brons. De maat is geheel ingegeven door de plek. Het moet niet groter maar ook niet kleiner.
Mij is gevraagd de geschiedenis van de plaats Almere, terug tot die van de Zuiderzee toen nog vele handelsschepen als de Kogge in het gebied voeren, op een moderne wijze te verbeelden. Die handelsschepen heb ik niet letterlijk op een illustratieve manier willen vormgeven maar via een algemeen symbool voor een varend voertuig. De hand, die het schip draagt, is in beweging. Hij is als een filmbeeld stilgezet in het heden, als moment van reflectie. De beweging komt vanuit het verleden en gaat naar de toekomst toe. Het moment waarop deze beweging is gevangen laat zien dat wij ons erfgoed hoog houden. Er trots op zijn. Dat het schip nu in de lucht hangt geeft de associatie met de weggevallen Zuiderzee en dat wij nu leven op de bodem daarvan, het maaiveld waaruit de hand oprijst.
Daar krijgt de hand een extra dimensie. Het is de mens die de Zuiderzee, ‘met z’n handen’ heeft drooggelegd.
De vormgeving van het schip is zodanig dat het ook als een abstractie gezien kan worden. Een abstractie in handen van de mens. Want zo zie ik deze plek. Wij vormen Almere. Zo staat dit schip ook voor de abstractie van de stad Almere die onder onze handen vorm krijgt. En dat ‘onze’ kan hier gezien worden op elke schaal. Als Almeerder kun je je vereenzelvigen met deze hand. Het is jouw hand die zijn of haar aandeel levert aan de stad. Maar het kan ook de hand van het gemeentebestuur of het bedrijfsleven zijn. Zo je wil een goddelijke hand. Het is ook de hand van de Provincie Flevoland die dit beeld aanbiedt en het is de hand van de beeldhouwer die z’n beeld laat zien.
Daarmee kom ik op voor mij vakinhoudelijke aspecten. Voor mij, als beeldhouwer is de plastische kwaliteit van het beeld heel belangrijk. Dit ontwerp toont zich onder elke hoek op een geheel andere manier. Het gezegde ‘een beeld heeft duizend kanten’ gaat hier goed op. Als beeldhouwer wil ik graag de aardse materie licht laten lijken. Liefst laat ik een beeld zweven. Deze oplossing met de vingers gaat in deze richting. Ik ben ook blij met de samenkomst van abstractie en figuratie, die elkaar hier versterken.