Categorie: Een grafmonument maak je samen

Is het ontwerpen en maken van een grafmonument voor jou als beeldhouwer anders dan jouw overige werk?
Door het zo dichtbije van het recente sterven is de opdrachtgever vol van emoties.
Die wil ik graag omzetten in een vorm die recht doet aan het leven van de overledene maar die ook na de rouwperiode een goede gedenkplek zal blijken te zijn.

Dus je hebt dat contact met de nabestaande erg nodig?
Ja, ja, samen veel kopjes thee drinken. Verhalen horen. Al pratend ontstaat er zo in mij een beeld van de persoon die is overleden.
Al die woorden zijn de ingrediënten waaruit het grafmonument moet gaan groeien.

Weet je dan direct hoe het er uit moet gaan zien?
Nee dan heb ik nog geen idee. Alles wat ik heb gehoord moet bezinken. Je moet je voorstellen dat ik die informatie in mijzelf op een opvallend plekje heb neergelegd zodat ik er vaak naar kijk maar er niets mee doe. Dan ontstaat er na verloop van tijd, altijd op een onverwacht moment en schijnbaar uit het niets een idee.

Komt dan al het volgende moment om de opdrachtgever weer naar jouw atelier te laten komen?

Eerst ga ik tekenen en al tekenend rijpt het idee. Wanneer voor mij op papier een duidelijk beeld is ontstaan hoe het moet worden ga ik een maquette maken. Het grafmonument in het klein. Meestal 1:10. Dat is het ontwerp dat ik laat zien. Soms zijn het twee ontwerpen.

Daarna kun je gaan uitvoeren?
Dat hangt er helemaal van af. Als het ontwerp niet goed genoeg aansluit bij het gevoel van de opdrachtgever dan begin ik opnieuw.
Is het goed ontvangen dan maak ik een begroting van de kosten.
Wanneer dat ook in overeenstemming is kan het uitvoeren beginnen.

Betrek je de opdrachtgever ook bij het uitvoeren?

Ja, juist. Op een opbouwende manier is dit hele proces van praten, ontwerp en uitvoering voor de nabestaanden deel van hun rouwproces. Dus steeds als er weer iets te zien is betrek ik ze daarbij. We doen het samen tot en met het plaatsen van het grafmonument.